اثربخشی درمان چندوجهی بر کاهش تنیدگی و ارتقائ شاخصهای سلامت در جانبازان مبتلا به استئومیلیت

پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان چندوجهی بر کاهش تنیدگی و افزایش شاخصهای سلامت در جانبازان مبتلا به استئومیلیت است. این پژوهش یک مطالعه از نوع شبه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. به این منظور، 28 آزمودنی با میانگین سنی 44 سال و 7 ماه به روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس، انتخاب و به 2 گروه 14 نفره تقسیم شدند.هر دو گروه به پرسشنامه سلامت عمومی، تنیدگی ادراک شده پاسخ دادند و ازمایش خون از آتها به عمل آمد و گروه آزمایش در یک دوره درمان چندوجهی لازاروس که طی 12 جلسه 90 دقیقه ای به طور هفتگی شرکت کردند و در پایان، از افراد هر گروه دوباره مقیاس سلامت عمومی ، تنیدگی ادراک شده کوهن و آزمایش خون گرفته شد. تحلیل نتایج با روش تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان چندوجهی بر روی تنیدگی، سلامت عمومی و زیر مقیاس های آن( افسردگی، اضطراب، اختلال در عملکردو علائم جسمانی) تاثیر داردولی این درمان بر روسی سرعت رسوب گلبولهای قرمز که از روش مان ویتنی ، التهاب پروتیئن از روش آماری ضریب کندال و التهاب گلبولهای سفید خون که از روش آماری t مستقل استفاده شد، نشان داد که بر میزان عفونت تاثیر معنی داری ندارد. نتیجه گیری: درمان چندوجهی در حد 12 جلسه می تواند اختلال های روانشناختی همراه با بیماری های مزمن از قبیل تنیدگی، سلامت و زیر مقیاس های آن( افسردگی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی و علائم جسمانی) را به طور معنی دار کاهش دهد ولی تاثیر آن بر سرعت رسوب گلبولهای قرمز، التهاب پروتیئن و التهاب گلبولهای سفید خون معنی دار نیست. تاثیر دارد ولی این درمان بر روی سرعت رسوب گلبولهای قرمز، التهاب پروتین و التهاب گلبولهای سفید خون تاثیر معنی داری ندارد. واژه های کلیدی: درمان چندوجهی لازاروس، تنیدگی،سلامت عمومی، استئومیلیت